مرحباً بكم أصدقائي وأحبابي عاشقي القراءة وأجمل الروايات الممتعة والروايات الرومانسية مع رواية رومانسية جديدة للكاتبة فاطمة عيد علي موقعنا قصص 26 وموعدنا اليوم مع الفصل العاشر من رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد.
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل العاشر
إقرأ أيضا: حدوتة رومانسية
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل العاشر
تطلع وتقعد ع المكتب جنبه )
غاده بدلع : يا مجودتى بقي
ماجد : غاده انزلى وبطلى شغل العيال دا
غاده : مش هنزل الا لما تنزل انت الاول
ماجد : لا انتى اتهبلتى فعلا
غاده : يوووه مش انا خطيبتك والمفروض تجيبلى
ماجد : خطيبتي بالاسم بس وهتبقي مراتى بالاسم برضو .. فمتحلميش كتير
( تضايق من كلامه )
غاده : ع فكره انا مش بحلم اوكى .. لا تنزل تجيبلى اكل لا هنزل انا
ماجد : استنى وقت البريك وهاتى اللى تعوزيه
غاده : هو ايه كل شويه البريك ؟؟ هو احنا ف مدرسه !!!
ماجد : وقت الغدا حلو كده
غاده : لا مش هستنى انا .. انزل واخلص
( ماجد يرجع يشتغل )
ماجد بضحك : دماغك ضاربه
( تاخد بالها انه فعلا هيشتغل .. تتجنن اكتر وشافت ان العند مش هيجيب معاه .. تدلع تانى )
غاده بابتسامه دلع : ممكن تتنزل تجيبلى اكل .. وسورى لو هتعبك
( يبصلها ويلاقيها مبتسمه وهاديه نوعا ما تجذبه ويحس انه فعلا عاوز ينفذ طلبها )
ماجد بابتسامه تلقائيه : عاوزه تاكلى ايه ؟!
غاده : اى حاجه منك حلوه
ماجد : تعرفى يا غاده
غاده بابتسامه : هاااا !
ماجد : انتى سوسه اوى مش بس لسانك طويل
( يقوم وهى اتصدمت من كلامه .. يعدى من جنبها وهى قاعده ع المكتب ورجلها قدامه يعدى ويخبط ف رجلها تقع من ع المكتب )
غاده بعصبيه : انت متخلف .. مش تحاسب !!!!
ماجد ببرود : قاصد
( يسيبها ويخرج وهو حاسس انه انتصر عليها بس الحقيقه هى اللى انتصرت عليه المرادى وفعلا نزل يجيبلها الاكل ومفهمش هو عمل كده ليه بس فسر انها خلاص هتبقي مراته وملزمه منه حتى لو مؤقتا .. اما غاده قامت من الارض وعماله تروح وتيجى ف الاوضه بعصبيه وهتتجنن من كلامه وتصرفه .. تيجى ف بالها فكره .. تهدى نوعا ما وتبتسم وتبدأ تنفذ الخطه .. عند محمود .. قاعد هو ونرجس ف العربيه )
محمود : هترجعي الشركه ولا تحبي اروحك ؟
نرجس : لو ممكن تروحني
محمود : تمام
نرجس : سورى هتعبك معايا
محمود بابتسامه : لا تعب ولا حاجه المهم تقومى بالسلامه
نرجس بابتسامه : مرسيي
( تطلع الفون وتتصل بغاده .. عند غاده نفذت خطتها ومستنيه ماجد يجى وقاعده ع مكتبه ورافعه رجلها ع الكيبورد بتاع الكمبيوتر .. يرن فونها .. ترد )
غاده : الو .. بتتصلي بيا ومكسله تيجي .. نعم ( تتفزع وتقوم تقف ) .. انتى فين ؟ .. ومقولتليش ليه !! .. طب انتى بقيتي احسن .. طب الحمدلله .. حاضر هجيبهملك وانا جايه .. يلا باى
( تقفل معاها وترجع تقعد ع المكتب وتحط رجلها ع الكيبورد وهى مبتسمعه وبتغنى .. شويه ويجى ماجد .. اول ما يفتح الباب يتصدم .. الدولاب بتاعه مفتوح وكل الورق مرمى ع الارض .. الكنبه مكانها اتغير واتحطت بزاويه ف الاوضه وقافله الشباك .. الاقلام كلها مرميه ف الارض والتصاميم اللى كان شغال فيها مدلوق عليهم قهوه وع طرف المكتب .. وغاده قاعده ع المكتب وبتبرد ضوافرها وبتغنى )
ماجد بزهول : ايه دا !!!!
( غاده متردش عليه وتكمل غنى )
ماجد بنرفزه : انا مش بكلمك !!!
( متردش عليه وبتغنى ومتجاهلاه تماما .. يتغاظ منها جدا ويروحلها يشدها مره واحده من ع الكرسي يوقفها قدامه )
غاده : اااه .. هتكسرلى ايدى
ماجد بعصبيه : تستاهلى كسر رقبتك
غاده بوجع : طب سيب ايدى
ماجد : ايه المنظر دا ؟؟؟
غاده : ماانت ضايقتنى ووقعتنى
ماجد بنرفزه : تقومى تعملى كده !
( يفضل ماسك ايدها وهى من الوجع تعيط )
غاده بدموع : متضايقنيش وانا مش هضايقك
( اول ما يلاقيها عيطت .. يضايق من نفسه ويسيب ايدها .. ايده علمت مكان ما كان ماسك ايدها ولسه هيعتذر .. تتكلم غاده )
غاده : ايه الغباء دا !! بص عملت ايه
ماجد : انتى متقدريش تتكلمى من غير شتيمه !
غاده : شتيمتى رد فعل عن غباءك
ماجد : وغباءى رد فعل عن القرف اللى هببتيه
غاده : حصل خير .. فين الاكل بقي ؟
ماجد بزهول : يا بجاحتك
غاده : اعملك ايه طيب !
ماجد : غاده ظبطى اللى عملتيه وانا هتابع الموظفين بره تكونى خلصتي
غاده : هه بتحلم
( كانت خارجه فماجد يمسكها من لياقه القميص اللى لابساه .. تبصله )
ماجد بحده : روقى اللى بهدلتيه يلا
غاده : مش هروق .. اكيد مبهدلتوش عشان انا اللى اروقه
ماجد : انا مبحبش اعيد كلامى كتير
غاده : بص انا زهقت من النقاش دا .. نروق تمام .. انت غلطت وانا عملت رد فعل فانا ممكن اساعدك ف الترويق .. وكده نرضي بعض
( يسيبها ماجد ويبعدها عنه )
ماجد بنفاذ صبر : قصدك نرضى غرورك
غاده بضحك : واريفر .. ننجز بقي عشان الاكل هيبرد
ماجد : اوك
( يبدأوا يروقوا.. نرجس تروح البيت وكلهم يتخضوا عليها بس تفهمهم اللى حصل ويسيبوها ترتاح .. جابر كلم ماجد واتفق معاه والخطوبه بقت يوم الخميس الجاى .. ماجد قاعد مع غاده )
ماجد : تمام يا عمى .. سلام
غاده : ايه ؟!
ماجد : خطوبتنا الخميس الجاى
( كانت بتاكل تسيب الاكل )
غاده بضيق : ليه بسرعه كده !
ماجد : دا ع اساس اننا مش متفقين من امبارح
غاده : اوك هروح التويليت
ماجد باستفزاز : انا ممكن اسيبلك المكتب تعيطى فيه براحتك
غاده بنرفزه مكتومه: كتر خيرك 😑
( يعدى الوقت ويروحها ماجد .. يوصل ماجد البيت ويقول لاهله الميعاد ومامته واخته رفضوا تماما انهم يحضروا .. لكن اخواته ومرتاتهم دعموه وباركوله .. وغاده البيت عندها كله ف حاله فرحه وكله ابتدى يجهز للخطوبه والفرح .. ماجد بعتلها واحده من الموظفين ووريتها كولكشن السورايه بتاع الشركه .. وهى اختارت فستان بيبى بلو واخواتها كمان اختاروا .. عدى الاسبوع من غير اى جديد .. ماجد حجز الخطوبه ف اوتيل بيطل ع النيل .. يوم الخطوبه الصبح )
فرح : يا غاااااده اصحى بقي هنتأخر ع الكوافير
نرجس : يابنتى مش هتروح كوافير هى .. احنا هنروح ع الاوتيل وف ميكب ارتيست هناك هتظبطتها
فرح : طب ما هى تقوم برضو عشان نروح
نرجس : يااااا غاده اصحي بقي
غاده بنوم : بس بقي اسكتو
نيفين : يابنتى قومى انهارده خطوبتك
غاده : يوووووه
( تقوم بالعافيه وتدخل الحمام وهى خارجه تلاقي نعمات بتزغرط ف وشها )
غاده : يا ماما خضيتينى
نعمات وهى بتحضنها : مبروك يا قلب ماما .. مبروك يا عيونى
غاده بضيق : الله يبارك فيكى
نعمات بابتسامه : يلا يا حبيبتي البسي انتى واخواتك عشان تلحقوا تروحوا ومصطفى هيوصلكوا
غاده : حاضر
( تروح غاده تلاقي اخواتها بيلبسوا ونرجس لسه قاعده )
غاده باستغراب : انتى ملبستيش ليه !!
نرجس : مش هعرف اروح برجلى دى
غاده : لا هتعرفي .. قومى هساعدك تلبسي ومصطفى هيوصلنا بالعربيه
نرجس : يابنتى عادى .. هلبس هنا وخلاص
غاده : قومى يابت .. مين قالك انى هروح من غيرك اصلا .. قومى يلا
( تقوم نرجس وغاده تساعدها تلبس .. ويخلصوا ومصطفي يجى يشيل نرجس وينزلها العربيه .. ويروحوا الاوتيل )
مصطفى : لو سمحتى ف هنا حجز باسم غاده جابر
موظفه الاستقبال : اها يا فندم .. غرفه 103
مصطفى : اوكى
( ياخدهم ويطلعهم الاوضه وبعدين يسيبهم ويمشي .. يدخلوا الاوضه وينبهروا بجمالها )
فرح : وااااو
نرجس : الفندق شكله لطيف
غاده : اها .. انا اللى اخترته
نيفين : بس شكله غالى
غاده : والله هو قالى اختارى .. وانا اختارت ^^
( شويه وتيجى الميكب ارتست ويبدأوا يجهزوا .. يجى الليل .. ماجد ف اوضه جنب اوضه غاده ومعاه محمود )
ماجد : البس الكرافت ولا البيبيون
محمود : البيبون احلى فيك .. كبرت وبقيت عريس
( يضحك لانه الوحيد اللى عارف ظروف جوازهم )
ماجد بضيق : يا تسكت يا تخرج بره
محمود بجديه : ماجد غاده كويسه وجميله .. لو فعلا اندمجتوا مع بعض متطلقهاش ومتكابرش .. ادى فرصه لقلبك اوك
ماجد : مين دول اللى يندمجوا !! غاده دى مستحيل كنت افكر اتجوزها مش عشان هى وحشه .. بالعكس هي كويسه جدا بس قليله الادب ولسانها طويل وعنيده .. وانت عارف ان دا مش ذوقى
محمود بضحك : كويسه ولا قليله الادب !!
ماجد : كويسه عموما .. قليله الادب ف لسانها
محمود : برضو حافظ عليها .. متحكمش ع الامور من دلوقتى
ماجد : ان شاء الله
محمود : طب يلا عشان زمانها خلصت
ماجد : روح اسأل الاول قبل ما نروح
محمود : طب ثوانى
( يروح محمود .. ويخبط عليهم تفتحله فرح )
فرح : ايوه
محمود : هى غاده جهزت !
فرح : بتحط الطرحه
محمود : هى اتحجبت ؟؟؟
فرح : لا طرحه الخطوبه دى اللى بيحطوها
محمود : اهااا .. اوك خمس دقايق وماجد هيجى
فرح : اوك
( تقفل الباب ف وشه )
محمود : شكل العيله كلها قليله الذوق مش غاده بس ( يفتكر نرجس ) الا القمر الهادى دا ^^ .. احم قمر ايه ايه اللى بقوله دا !
( يرجع لماجد )
ماجد : خلصت ؟!!
محمود : لسه بتلف الطرحه
ماجد : تمام 10 دقايق ونروح
محمود : انا قولتلها 5
ماجد : فرقت يعنى ! .. محمود الله يخليك اسكت انا مش ناقص
( يسكتوا شويه )
ماجد : اوعى حد من الصحافه او شركه ياخد خبر بانهارده
محمود : متقلقش محدش يعرف
ماجد : تمام روح قولهم انى جاى
( يروح محمود وغاده جهزت خلاص .. يفتحوله الباب ويسيبوه لماجد .. يدخل ماجد بهدوء وغاده واقفه قدامه بضهرها .. راح وقف قدامها وانبهر بجمالها )
ماجد بزهول : مين دى !!
غاده : امك
ماجد بضحك : ايوه كده طمينينى عليكى
غاده بضيق : مش يلا
ماجد : يلا
( ياخدها وينزلوا القاعه ونرجس تسند ع فرح وتنزل .. مصطفى جاب باباه ومامته ودخلوا القاعه .. كل الناس وصلوا والفرح ابتدى .. غاده وماجد قاعدين ف الكوشه ومصطفى بيبص لماجد اوى .. تخبطه نرجس ف دراعه )
نرجس : ايه يابنى مالك سرحان كده ليه ؟؟
مصطفى : حاسس انى شوفته قبل كده
نرجس : هو مين !!
مصطفى : ماجد
نرجس بضحك : ما طبيعى يابنى مش جه اتقدم وانت قعدت معاه
مصطفى : لا لما اتقدم محستش بده .. لكن دلوقتى وهو حالق دقنه وتسريحه شعره دى والبدله فانا واثق انه عدى عليا قبل كده .. بس مش فاكر فين
نرجس باستغراب : مصطفى هتشوفه فين يعنى .. هو اصلا من الشيخ زايد .. وعمره ما بيجى عندنا .. المره اللى جه فيها كان بيتقدم بس وانت كمان كل شغلك ف المنطقه ف هتشوفه فين بقي !
مصطفى : صدقينى انا واثق من اللى بقوله .. ملامحه ف بالى اوى بس مش فاكر الموقف
نرجس : يخلق من الشبه اربعين
مصطفى بحيره : يمكن
( ماجد وغاده قاعدين ف الكوشه ومش طايقين بعض بس مضطرين يبتسموا عشان الناس )
ماجد : خشي شويه .. متلزقيش فيا كده
غاده : مش انا دا الفستان
ماجد : طب شيله عشان مضايقنى
غاده بابتسامه : عيونى
( تفرده اكتر وتحطه ع رجله .. يبصلها بغيظ )
ماجد بنرفزه مكتومه : اعدلى ميتين ام الزفت دا
( غاده تتصدم .. اول مره تلاقيه متعصب وبيشتم كده .. تلم الفستان بتاعها )
غاده : بتشتم يا نوتى
( ميردش عليها .. تقرب نعمات عليهم )
نعمات بفرحه : يلا يا حبيبي عشان تلبسها الشبكه
ماجد بابتسامه : حاضر
( يديله أكرم علبه .. الشبكه عباره عن خاتم وكوليه وانسيال الماظ .. تبصلهم نعمات بصدمه تفتكرهم فضه بس متبينش .. يبدأ يلبسها الشبكه )
غاده بتريقه :سولتير مره واحده .. كلفت نفسك والله
ماجد : انا متكلف من اول ما عرفتك
غاده : قصدك ايه !
ماجد : ولا حاجه .. بكره تيجى الشركه وتتابعى الشغل تمام
غاده : بكره !! انا عاوزه ارتاح اتهلكت انهارده
ماجد : بقالك اسبوع اجازه .. كفايه
غاده : طب بقالى اسبوع مش هتفرق من يوم بقي
ماجد : بكره تيجى الشركه يا انسه تمام
غاده باقتضاب : تمام 😑
( يعدى الوقت وتخلص الخطوبه .. يروحها ماجد والباقى وراه مع مصطفى .. يمشي ماجد وكل دا واحد متابعهم من اول ما دخلوا المنطقه ولما شاف غاده بفستان خطوبه اتصدم .. يدخلوا البيت )
جابر : الحمدلله .. تمت ع خير
نعمات : ايوه ياخويا الواد زى الورد .. ربنا يسعدهم .. بس جابلها شبكه فضه .. مكنتيش اختارتى قاعه زى دى يا غاده تلاقى الفلوس قصرت معاه كان جبلك دهب احسن
جابر بضحك : فضه ايه يا حجه دا الماظ
نعمات بزهول : الماظ ! .. يلهوى الواد اتكلف اوى
فرح تبص لغاده بتفحص : مش عارفه ع ايه
غاده : خليكى ف حالك 😑 .. انا هنام بقي تعبت اوى انهارده وكمان عندى شغل الصبح
نعمات : شغل ايه يابنتى ! ريحى بكره
غاده : لا مينفعش شغل مهم .. ابقي صحينى يا ماما
نعمات : حاضر وانتى يا نرجس
نرجس : لا انا واخده اجازه لحد ما افك الجبس
نعمات : طيب تصبحوا ع خير
( يدخلوا كلهم ينامو .. ماجد واخواته رجعوا البيت واستقبلتهم نبيله )
نبيله : عملت اللى ف دماغك وارتحت خلاص !
ماجد : امى معلش اجلى اى نقاشات لوقت تانى انا مصدع دلوقتى
نبيله : مبسوط دلوقتى يعنى !
ماجد : ممكن انام ونتناقش بكره
نبيله : اتفضل وبكره لينا كلام تانى
( يطلع ينام .. يعدى اليوم .. تانى يوم ف الشركه .. غاده قاعده ف مكتبها بتشتغل يخبط الباب )
غاده : ادخل
( يدخل وهى باصه ف الورق قدامها .. لما لقت السكوت طال رفعت عينها واتصدمت )
غاده بصدمه : عمر ! انت بتعمل ايه هنا ؟؟
عمر بضحكه تريقه : كويس انك لسه فاكره اسمى
( تقوم تقفل الباب بسرعه )
غاده : انت اتجننت !! .. ليك عين تيجى اصلا بعد اللى عملته ؟
عمر : عملت ايه !! اتخنقنا واختلفنا كالعاده .. شويه وكنا هنتصالح .. بس الهانم ما صدقت بقي
غاده : انا عمرى ما كنت هصالحك ابدا .. بعد ببرودك وكلامك دا مستحيل ارجعلك يا عمر .. فوق لنفسك بقي انا خلاص مبقتش عاوزاك ولا هرجعلك ودلوقتى بقي مستحيل
عمر : سايبين بعض من شهر وتتخطبى ! للدرجاتى بتبيعى ولا كنتى بتخونينى اصلا ؟
غاده بزهول : اخونك !! انت ازاى تفكر فيا كده ؟
عمر : دا اللى شوفته وحضرتك نازله من عربيه الاستاذ وبتضحكى
غاده : متغيرتش بتحكم ع المظاهر كالعاده .. اوكى كنت بخونك ممكن تسيبنى ف حالى بقي
( يقرب منها اوى ويمسك ايدها )
عمر :مقدرش .. انا بعشقك .. مش هسيبك ليه ابدا
( يدخل ماجد مره واحده فنفس اللحظه اللى عمر مسك ايدها وقالها بيحبها .. يتصدم منهم وينسي هو كان جاى ليه اصلا ! .. وغاده تتخض لما تشوفه .....
إرسال تعليق
يسعدنا تلقي اقتراحاتك أو تعليقك هنا