مرحباً بكم أصدقائي وأحبابي عاشقي القراءة وأجمل الروايات الممتعة والروايات الرومانسية مع رواية رومانسية جديدة للكاتبة فاطمة عيد علي موقعنا قصص 26 وموعدنا اليوم مع الفصل السابع من رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد.
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل السابع
إقرأ أيضا: حدوتة رومانسية
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل السابع
( يتنهد ويشد غاده من وراه ويمسك ايدها وهى تستغربه اوى ومش فاهمه هو بيعمل ايه ! ) .. احب اقدملكوا غاده مراتى
( يتصدموا كلهم واولهم غاده .. مش مستوعبه اللى قاله .. يكمل ماجد )
ماجد بهدوء : مكتوب كتابنا والفرح قريب .. اظن كده فهمتوا .. اتفضلوا شوفوا شغلكو
( يمشي الموظفين وكلهم مستغربين اتجوزوا امتى وازاى .. محمود وغاده لسه مصدومين .. محمود يقفل الباب عليهم )
محمود : ماجد انت بتقول ايه !! كتبت عليها امتى ؟؟
( غاده بعد ما كانت بتعيط ومستغبيه وراه تتعصب وتزقه مره واحد .. يبصلها )
غاده بعصبيه : انت اتجننت .. مراتك مين !! .. انت فاكر انك كده حليتها .. انت عقدتها !
ماجد : ملقتش حل تانى .. لو عندك حل يسكتهم قوليه
غاده : اقول ايه وانيل ايه ! ما انت عكيتها خلاص .. قولى دلوقتى اختي لما تيجى اقولها ايه !! .. انت غبى ومبتفكرش !
ماجد يتعصب : ما تحترمى نفسك ولا عشان ساكتلك هتسوقى فيها ! .. مفيش حل تانى .. مفيش مبرر انهى بيه الكلام غير ده .. مهما قولت مكنوش هيقتنعوا
غاده بعصبيه : ما عن اهلهم ما اقتنعوا
ماجد : هو مش انتى اللى عماله تعيطى وتقوليلي صلح اللى عملته .. ادينى صلحته
غاده : لا طبعا متصلحش .. انت جيت تكحلها عميتها .. طب خليك واقعى .. كتب كتاب ازاى وانا مش لابسه دبله حتى !! .. طب ازاى ومحدش عارف ولا حتي اختى .. مين هيقتنع بده !! .. ولما نيجي قدام شويه ويلاقوا مفيش فرح .. سمعتى وقتها هتبقي عامله ازاى ! لا انت محلتهاش ابدا .. انت خربتها ع دماغنا
ماجد : بصي يا بنت الناس .. انا اللى قدرت عليه عملته .. حكايه الفرح خدى ميعاد مع بابكى وهتقدم نتجوز فتره وننفصل ووقتها سمعتك وكرامتك محفوظه .. اما دبله ومش دبله عادى قولى بتوجعلى ايدى اى نيله محدش هيركز زى سيادتك كده .. ولما نرجس تيجى انا هكلمها وشيلي ايدك من الموضوع وسيبه عليا
غاده بزهول : جواز ايه وزفت ايه .. انت مجنون بجد .. اقسم بالله مجنون .. انت فاكر الجواز لعبه عشان نستغله !
ماجد بنفاذ صبر : مقولت مفيش حل تانى .. اعملك ايه !!
غاده : كنت تقول انى تعبانه ومغمى عليا مثلا عشان كده شيلتنى
ماجد : هو انتى مخديش بالك انهم جم وشافونا دلوقتى وانا حاضنك تانى !!
غاده بتذكر : وانت تحضني ليه يا سافل يا اللى متربتش !!!!!
( يتعصب منها جامد ويشدها من دراعها لدرجه ان ايدها وجعتها واتصدمت من تصرفه )
ماجد بعصبيه : هو انا مش قولتلك مرتين تحترمى نفسك .. تحبى اوريكى اللى مترباش بجد !
( محمود يمسك ايد ماجد .. ويسلكها منه )
محمود : ماجد اهدى دا مش اسلوب كلام ابدا .. ودا مش حل
( يتنهد بنرفزه ويسيبها )
محمود : بصي يا غاده انا من رأيي ان ماجد اتصرف صح .. اولا لان دا الوضع الوحيد اللى محلل فيه انكو تبقوا مع بعض ويشيلك او يحضنك ف مكنش ينفع يقول غير كده .. حتى لو كان قال دى خطبيتى مكنوش هيسكتوا برضو لانك مش حلاله .. لكن مراته دى هتكتمهم وهتحسسهم بالذنب انهم اتكلموا كده .. ثانيا نرجس مش هتضايق بالعكس هتفرح لاننا اكيد مش هنقولها اللى حصل .. هنفهمها ان ماجد معجب بيكى وعاوز يتقدم ومظنش ان حد ف الشركه ممكن يتكلم ف الموضوع ده قدامها او قدامك تانى .. خلاص انتى بالنسبالهم مرات المدير فمستحيل حد يغلط معاكى بكلمه واحده .. بالنسبه للجواز ف مش شرط انكو تتطلقوا ابدا جايز لما تعاشروا بعض ترتاحوا سوا وتتفقوا ومتنفصلوش
(غاده تقتنع بكلامه وتاخد بالها ان كده الموضوع انتهى تماما.. ومحدش هيقدر يتكلم عنها باى شكل بعد كده)
غاده : انت مش فاهم.. انا بكرهه جدا مش متقبله فكره انه يبقي جوزى اطلاقا
ماجد بتريقه : حوش يابت انا ميت ف دباديبك
غاده : اهو اتفرج .. دا منظر واحد حل يقبل بيه .. دا بيردحلى !
ماجد بضحكه تريقه : معلش هبقي اتعلم من اخلاقك بعد كده
غاده بنرفزه : انت قليل الادب
ماجد : تعرفى انا كنت هتجوزك عشان الكلام اللى مش لطيف اللى اتقال بسببى .. لانى متعودش اهرب من اخطائى .. لكن دلوقتى حبيت الموضوع اكتر .. عارفه ليه
( متردش عليه .. بس تحرك راسها بمعني ليه )
ماجد بابتسامه بارده : عشان اربيكى
غاده : ربي نفسك الاول
محمود : طب هتتخانقوا كده كتير !
( يقطعهم دخول نرجس .. اللى استغربت من وجودهم )
نرجس باستغراب : استاذ ماجد .. استاذ محمود .. ف حاجه !!!
ماجد : لا ابدا كنت بفهمها حاجات ف الشغل
نرجس : تمام
( تروح تقعد ع مكتبها وماجد كان خارج بس يقرب ع مكتبها .. تستغربه نرجس واقف ومش بيتكلم وباين عليه السرحان .. تقف )
نرجس : خير يافندم .. حضرتك محتاج حاجه !
ماجد باحراج وهو حاطط ايده ع شعره من ورا ( حركه تلقائيه بيعملها لما يتوتر ) : كنت عاوز ميعاد مع والدك
نرجس باستغراب : ليه !
ماجد : مفيش بس كنت عاوزه ف موضوع بخصوص غاده
نرجس : مممم تمام يافندم حضرتك تنورنا ف اى وقت
ماجد : تمام خدى ميعاد وبلغينى بيه
نرجس : اوك
( يخرج ماجد ومحمود واول ما يخرجوا تقوم نرجس تقفل الباب وتروح ع مكتب غاده )
نرجس : ميعاد مع بابا ها
غاده بتوتر : مش فاهمه بتتكلمى عن ايه !
نرجس بخبث : ممممم مش فاهمه .. ع ماما
غاده : نرجس انا مش فايقلك سيبينى اشتغل
( نرجس تقعد ع المكتب )
نرجس : لا يا كوكى فوقى كده وفهمينى .. من امتى الكلام دا
غاده : هو انا اللى قولتلك ولا هو
نرجس : هو مين !
غاده : ماجد
نرجس بضحك : اهو بتعترفى
غاده باستغراب : هو انا اتكلمت اصلا وبعدين بتضحكى ع ايه ؟؟
نرجس بابتسامه خبيثه : يعنى بقي ماجد من غير استاذ
غاده : هو انتى كمان هتمسكيلي فيها !!
نرجس باستغراب : انا كمان ايه ؟؟
غاده : مفيش يا نرجس وبس بقي انتى رغايه بجد
نرجس بابتسامه : ربنا يتمملك بخير يا كوكى .. الصغنن كبر وهيتجوز اهو
غاده بصدمه : انتى عرفتي منين !!
نرجس باستغراب : ف ايه يابنتى مالك مصدومه كده .. ماهو بيقولى خدي ميعاد مع بابا بخصوص غاده .. هيكون جاى يعمل ايه يعني !!
غاده بارتياح : اااه
نرجس : كملى شغلك وانا هكلم ماما افرحها
غاده بضيق : ماشي
( تكمل شغلها .. ونرجس تروح تكلم مامتها .. ف بيت جابر )
نيفين : يا ماما تعالى شوفى الحاجه اللى جبتها
( تيجي نعمات من المطبخ وهى بتنشف ايدها ف فوطه )
نعمات : ورينى كده يا حبيبتى
( تطلعلها نيفين لبس كتير .. تتفرج عليهم وهي مبسوطه وتزغرط )
نعمات بابتسامه : ما شاء الله .. الله اكبر .. جمال يابنتى تتهنى بيهم
نيفين : مرسيي يا ماما
( تيجي فرح وتشوفهم )
فرح : حلوين اوى
نيفين بابتسامه : تسلميلى يا قمر
( يرن تلفون البيت .. ترد نعمات )
نعمات : الووو .. ايه يا نين عين ماما .. عامله ايه يا ضنايا .. انا كويسه يا حبيبتي الحمدلله .. قولى يما .. يا الف نهار ابيض هيقابل الحج .. مبروك يا حبيبتى .. اومال مين .. يختى مبروك ليها اهو كلكو واحد .. اقفلى بقي اما افرح ابوكى .. ف رعايه الله .. سلام .. سلام .. سلام .. سلام
نيفين : خلاص يا ماما قفلت
نعمات بفرحه : البت غاده جايلها عريس
( تزغرط فرح بصوت عالى وزغروطه طويله والضحكه ملت وشها )
نيفين باستغراب : ايه دا كله من امتى الحب دا !!
فرح بابتسامه واسعه : غاده هتتجوز وهتمشي من هنا .. اخيرا .. ماما جوزيها ع الاسبوع الجاى
نيفين بضحك : يابت عيب كده اختك الكبيره
نعمات : بكره تتجوز وتعيطى اد كده وتوحشك
فرح : جوزيها ابوس ركبك وبعدين اشوف حكايه توحشنى دى .. وشوفى عريس لنرجس هى كمان .. بالله عليكى يا امى جوزيهم ف يوم واحد وخليهم يمشوا
( يضحكوا عليها هما الاتنين )
نعمات بضحك : شوف البت بتتكلم ع اخواتها ازاى
نيفين تضحك : بيعذبوها ياعينى
نعمات : طب قومى يختى ذاكرى وانتى يا حبيبتى شوفي الباميه الا تشيط .. عقبال ما اكلم الحج افرحه
نيفين : حاضر
( تروح نيفين المطبخ تشوف الاكل .. وفرح تفضل قاعده )
نعمات : انا مش قولتلك قومى ذاكرى
فرح : هتفرج ع المسلسل
( تقوم فرح تفتح التلفزيون وتقعد قدامه )
نعمات : اقفلى التلفزيون وقومى ذاكرى
فرح : هتفرج ع المسلسل واقوم
نعمات بزعيق : قومى يابت قامت قيامتك
( تحدفها بالمخده )
فرح بضحك وهى بتمسك المخده : انتى عنيفه ليه يا وليه !
نعمات : قومى يا قليله الادب يا اللى متربنتيش
فرح بضحك : تو تو
( تقلب ف القنوات لحد ما تجيب قناه المسلسل .. تسيب الريمود وتتفرج )
نعمات : طيب
( تسكت نعمات وتستغربها فرح بس المسلسل يبدأ وتندمج معاه .. تتصل نعمات بجابر )
نعمات : السلام عليكم .. ايوه يا حج .. ازيك يااخويا .. انا كويسه .. اه نيفين جابت الحاجات وجت من بدرى .. لا لسه بدرى ع رجوع نرجس وغاده .. فرح ( تبصلها نعمات اللى اول ما فرح سمعت اسمها قامت وجابت الكتاب وقفلت التلفزيون وقعدت تذاكر .. تضحك نعمات ) بتذاكر اه ومش مغلبانى .. تسلم يخويا .. المهم .. نرجس كلمتنى وقالتلى المدير بتاعها عايز يقابلك .. يعني هيعوز ايه يا جابر .. راجل من طرف البنات وعاوز يقابلك هيبقي عاوز ايه .. لا مش نرجس دى غاده .. يا حج غاده ولا نرجس الاتنين واحد .. قدمت حكايه الكبيره تتجوز الاول دى .. ماشي يخويا لما تيجى اتكلم معاها وشوفها .. ف رعايه الله .. مع السلامه .. سلام .. سلام .. سلام .. سلام
فرح : قفل يا حجه والمصحف قفل
نعمات : انتى مع الكتاب ولا معايا يابت
فرح بابتسامه : مع التلفزيون
( تقوم تفتح التلفزيون )
نعمات بصوت عالى : ارجعى ذاكرى بدل ما اقوملك
فرح بابتسامه بارده : هذاكر لما يخلص
نعمات : ماشي والله لاربيكى
( تقلع نعمات الشبشب وتمسكه وتقوم .. اول ما فرح شافتها تقوم تجرى وتدخل الاوضه وتقفل الباب عليها )
نعمات بزعيق : تبقي تقومى من ع الكتاب ولا المحك بره الاوضه حتى
فرح بصوت عالى : هتفرج ع المسلسلللللللل
نعمات : حذارى المحك بره ولا اشوفك فتحتى التلفزيون .. والله ما هيحصلك طيب .. ادينى قولت اهو
( ترمى الشبشب ع الارض وتلبسه وتروح المطبخ تجهز الاكل مع نيفين .. فرح تبص من خرم المفتاح متلاقيهاش واقفه .. تفتح الباب بالراحه ويدوب خرجت راسها تلاقي الشبشب ع دماغها )
فرح : انتى ام مش جدعه ع فكره
نعمات بزعيق : خشي ذاكرى يابنت الجزمه
( تدخل فرح تذاكر .. ونعمات ونيفين بيجهزوا الاكل .. يعدى الوقت .. تذاكر فرح شويه كتير وتزهق فتقوم تفتح البلكونه وتقف فيها شويه .. تدخل نعمات )
فرح : طبعا لو حلفتلك انى لسه واقفه مش هتصدقى
نعمات : كده يا فرح وانا اللى عاوزاكى تذاكرى وتبقي دكتوره اد الدنيا
فرح : يا امى والمصحف انا ادبى
نعمات : ايه يعني ادبى مال الطب بادبى
فرح : حبيبتى انا مينفعش ادخل طب من ادبى
نعمات : طب ادبى دى بيدخلولها ايه
فرح : اعلام باذن الله
نعمات : ايوه هتبقي ايه يعني
فرح : صحفيه مذيعه كده
نعمات : يختى عديلي السنه بس الا بالمذاكره دى مش مطمنه
فرح بضحك : دايما مكسره مقاديفي
نعمات : بلا مقاديف بلا بتاع تعالى يلا عشان تتغدى
فرح : اوكى اخرجى وانا هقفل البلكونه واجى وراكى هتلاقينى ف ديلك
( تضربها نعمات ع كتفها )
نعمات بنفاذ صبر : ديلى !! يارب عينى ع الخلفه الهباب دى
( تضحك فرح ويخرجوا ياكلو .. يعدى الوقت ويجى الليل .. الباب يخبط تفتح فرح .. تكون غاده ونرجس .. اول ما تفتح غاده تنكشلها شعرها ونرجس تدخل وراها تديها قلم خفيف )
فرح بزعيق : يا مااااماااا .. لمى بناتك بقي
( تمسكها نرجس من التيشرت من قدام وتشدها )
نرجس : مش عيب بنوته كيوت زيك تزعق كده
( تزق فرح ايد نرجس جامد وتبعدها .. تمسكها غاده من التيشرت من ورا وتشدها )
غاده بضحك : مش عيب بنوته كيوت زيك تزق اختها كده
( تزعق فرح وتيجى نعمات وتاخدها تحضنها )
نعمات : انتى يابت انتى وهى مالكو بيها
فرح بنرفزه : قوليلهم
( وهى بتقول كده تضرب غاده بالرجل ف ركبتها )
غاده : ااااه يابنت الجزمه
.... : بنت الجزمه ! وايه كمان يا انسه غاده يا محترمه
إرسال تعليق
يسعدنا تلقي اقتراحاتك أو تعليقك هنا