مرحباً بكم أصدقائي وأحبابي عاشقي القراءة وأجمل الروايات الممتعة والروايات الرومانسية مع رواية رومانسية جديدة للكاتبة فاطمة عيد علي موقعنا قصص 26 وموعدنا اليوم مع الفصل التاسع من رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد.
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل التاسع
إقرأ أيضا: حدوتة رومانسية
رواية نقطة تحول بقلم فاطمة عيد - الفصل التاسع
ماجد بتردد : عاوز الفرح يكون ع الشهر الجاى
جابر : ومالك مستعجل كده ليه
ماجد : خير البر عاجله
أكرم : تمام يا ماجد بس مش بدرى اوى كده
ماجد : لا مناسب .. اولا هى مش محتاجه تجيب اى جهاز لان الفيله شامله كل حاجه .. وانا هغيرلها اوضتى باكملها .. ثانيا هى متخرجه يعنى معندهاش حاجه تعطلها
جابر : ايوه يابنى بس اختها بقالها سنتين مخطوبه ولسه فرحها بعد شهرين .. اجوز الصغيره ازاى قبلها وبالسرعه دى .. دا انتو حتى لسه متخطبتوش
( تخرج غاده بالعصير وتقدمه وماجد يستغرب شكلها .. اول مره يشوفها بفستان .. واخواته اول ما عرفوا انها العروسه انبهروا بجمالها وشافوا ان فعلا اخوهم معاه حق ف قراره دا .. تسلم عليهم وبعدها تدخل جوا وتراقبهم من ورا الباب )
ماجد : الصراحه ياعمى انا وهى بس اللى عاملين كولكشن نيويورك بتاع الملابس .. والمفروض نسافر بعد شهر نتابع اللى هيحصل هناك وكمان عشان اللقاءات الصحفيه اللى هتحصل .. مينفعش اضيع تعبها ومظهرهاش ف الصوره .. ف لو حضرتك هتوافق انها تسافر معايا واحنا مخطوبين فتمام نعمل الفرح ف الوقت اللى حضرتك تحبه
جابر : انها تسافر مرفوض تماما .. انا بناتى ميباتوش بره البيت .. مش لازم تظهرها .. ابقي قول اسمها بس ماجد : اسمها بس مينفعش .. كده ولا كأننا عملنا حاجه اصلا .. عشان كده طلبت من حضرتك اننا نتجوز ف خلال شهر .. نعمل الخطوبه الاسبوع الجاى مثلا والفرح بعد شهر
جابر : مش هنلحق نحضر اى حاجه ف الوقت القصير دا
ماجد : حضرتك انتو مش مطلوب منكو اى تحضيرات .. الخطوبه هتتعمل ف اكبر قاعه هى تختارها وتعتبرها محجوزه ف نفس اليوم واى ترتيبات او تجهيزات عليا
جابر :هفكر وارد عليك
ماجد : اتمنى توافق يا عمى .. هكون ممنون جدا لحضرتك
جابر : ان شاء الله
تامر : طب نستأذن احنا
مصطفى : اشربوا العصير طيب
تامر : لا ملوش لزوم ومبروك مقدما
جابر : الله يبارك فيك .. ف رعايه الله
( يمشوا من عندهم وتطلع نعمات والبنات )
نعمات : موافقتش ليه يخويا الله !! ما تسيب البت تفرح
مصطفى : شهر قليل اوى يا امى .. ملحقوش يتعرفوا ع بعض
نعمات : متعرفوش ازاى بقي .. لما هما مع بعض ف الشغل
مصطفى : الشغل مش كفايه انهم يتعرفوا ع بعض
نعمات : اسكت انت يا واد .. دا هيسفرها بره ويدلعها .. ما تقول رأيك يا حج
( يبص جابر لغاده )
جابر : انتى رأيك ايه ؟!
غاده : اللى حضرتك تشوفه
جابر : خلاص يبقي ع بركه الله
( تزغرط نعمات )
نعمات بفرحه : كلمه ياخويا واتفق معاه
نرجس : مش لطيفه يكلمه وهما لسه نازلين
نيفين : ايوه عشان ميقولوش مدلوقين
نعمات : خلاص اول ما يطلع النهار .. كلمه ع طول
جابر : ان شاء الله .. يلا تصبحوا ع خير
نعمات : خدنى معاك الا اتهلكت ف الشقه انهارده
( تدخل نعمات وجابر ينامو .. والبنات ومصطفى يغيروا ويقعدوا قدام التلفزيون .. اما غاده تدخل الاوضه وتتصل بماجد )
غاده بعصبيه : شهر ايه اللى نتجوز فيه !! انت ما صدقت لقيت حد يرضي بيك ؟؟؟ قال شهر قال .. وايه انا اللى هجيب كل حاجه وهى متجبش .. فاكر نفسك هتشترينى ولا ايه !! داانت بنى ادم مستفز وبجح والله
( تقفل السكه ف وشه .. من غير ما يتكلم حتى .. هو ف العربيه مع اخواته ولا عارف يرد ولا يتكلم ويتفاجئ انها قفلت من غير ما تسمعله حتى )
أكرم بابتسامه : هى العروسه لحقت تتصل .. طب قولها تستنى شويه لما تروح عشان الطريق طويل
تامر : الحاجات دى مش بيتصبر عليها .. انا فاكر يومها علا كلمتنى وانا ع السلم نازل من عندهم
أكرم بضحك : فكرتنى بتقى .. كلمتنى وانا قاعد مع ابوها
تامر بضحك : ولعه معاك يا مجوده
ماجد بضيق : دى شعللت خالص
( يضحك تامر وأكرم .. وماجد مضايق منها ومن تطاولها عليه بالشكل دا .. يوصلوا البيت .. تكون نبيله وشيرى مستنينهم )
شيرى : عملتو ايه !
أكرم : باباها لسه هيفكر ويرد علينا
شيرى : احسن اهى جت منهم
نبيله : هما بيتأمروا ع ايه !!
ماجد : امى انا مش فايق لاى كلام .. ممكن تشيلي الموضوع من دماغك وتهدى
نبيله : لا ماهو انت مش اتأخرت بره عشان اهدى واريح دماغى .. دا جواز ومن غير رضايا .. فاكره هيكمل .. ربنا مش هيبارك فيه ابدا طول ماانا رافضه
ماجد : اوك
( يسيبها ويطلع اوضته )
نبيله بزهول : شايفين بيرد عليا ازاى ومش محترمنى
أكرم : ما انتى مكبره الموضوع وهو ابسط من كده .. بنت عجبته وهيتجوزها .. ملوش لازمه اللى انتى عاملاه دا
( يسيبها ويطلع قبل ما ترد وتامر يطلع وراه )
نبيله : شايفه اخواتك
شيرى : اتجننوا يا مامى .. اتجننوا خالص
نبيله : خلى فوزيه تجيبلى دوا الضغط ع اوضتى .. حساه على
شيرى : اوك
( تروح شيرى تقول لفوزيه وتطلع تنام .. يعدى اليوم .. تانى يوم .. ف الشركه .. غاده يدوب واصله )
محمود : انتى جيتى .. شوفي ماجد بقاله ساعتين بيسأل عليكى
غاده : هبقي اشوفه
محمود : لا روحى دلوقتى افضل .. موده قافل انهارده بلاش تضايقه
غاده باقضتاب : تمام
( تروح ع مكتبه .. تخبط وتدخل )
ماجد بهدوء : اقفلى الباب
غاده : جايب هوا والجو حر
ماجد : اقفلى الباب
غاده : انجز عاوز ايه !!!
ماجد : انا مش قولت تقفليه ؟؟
غاده : اووووف
( تروح تقفل الباب وتروحله )
غاده بنرفزه : خير ! اتفضل عاوز ايه ؟؟؟
( يقوم يقف ويقرب منها وهى تستغرب .. يقف قصادها بالظبط )
ماجد : تعرفي يا غاده انى مبسوط اوى بجوازنا
غاده : نعم !
ماجد : مبسوط جدا كمان .. حقيقي كان نفسي اربي حيوان اليف من زمان .. واخيرا جتلى الفرصه
غاده باستغراب : مش فاهمه ! دا ايه علاقته بجوازنا ؟؟
ماجد بابتسامه : ما انا ناوى اربيكى
غاده : قصدك انى حيوانه !!!
ماجد : الله ينور عليكى .. ما انتى طلعتى ذكيه اهو
غاده بنرفزه : تصدق انك قليل الادب
ماجد ببرود : زيك بالظبط ( يبدأ يعلى صوته ) .. لو عملتى حركه التلفون دى تانى ولا قفلتى السكه ف وشي تانى مش هيحصلك كويس .. طوله لسان وقله ادب هتتربى .. لو فاكره نفسك جامده ومحدش قادر يلمك وسترونج والهرى دا لا تلزمى حدودك وتحترمى نفسى وتيجى لحد عندى وستوب .. دا حفاظا ع نفسك يعني وانى احترمك طول فتره جوازنا والزم وعدى واطلقك من غير ما اسببلك اى اذى لا معنوى ولا مادى.. فياريت تساعدينى ع دا ومتختبريش صبرى كتير .. مفهوم
( كان معلى صوته جامد لدرجه انها خافت من صوته وتهديداته )
غاده بخوف بتحاول تداريه : ح ح حاضر مفهموم
( ماجد يرجع لهدوءه )
ماجد ببرود : اتفضلى ع مكتبك ويستحسن متظهريش قدامى انهارده
غاده : اوك
( تخرج من المكتب وهى مستغربه هو ليه متعصب اوى كده ! ماهى كل مره بتكلمه بنفس الاسلوب .. اشمعنا المرادى !!! .. تقابل نرجس ف وشها .. اللى اول ما تلاقيها خارجه من مكتب ماجد تضحك )
نرجس بغمز : الحب ولع ف الدره هنا كمان ولا ايه
غاده بضيق : ابوس ركب اهلك سيبينى ف حالى
نرجس : ايه دا مالك ؟؟؟
غاده : مفيش .. عاوزه قهوه بس
( تسيبها وتروح عند الكوفى كورنر .. ونرجس تستغربها وبعدها تدخل مكتبها .. تلاقي محمود )
نرجس : خير يا استاذ محمود ف حاجه !
محمود : لا ابدا بس مش لاقي بقيت التصاميم
نرجس : ثوانى اجيبهملك
( يكونوا ف الدولاب .. تجيب كرسي صغير وتقف عليه ومحمود جنبها )
محمود : احم .. انسه نرجس انزلى هجيبهم انا
نرجس : ثوانى خلاص .. هما بس عليهم حاجات
( عماله ترفع ايدها اكتر عشان تجيبهم والبادى قصير وضهرها باين ومحمود مش عارف يقولها ازاى )
محمود : ااااحم .. يا انسه من فضلك انزلى
نرجس : اوكى استنى دقيقه
محمود بنفاذ صبر : يابنتى ضهرك كله باين
( تتخض وتحط ايدها ع ضهرها بسرعه وهى بتعمل كده يختل توازنها وتقع من ع الكرسي .. محمود يمسكها من وسطها قبل ما تقع ف الارض .. بس رجلها تتنزنق ف الكرسي جامد )
نرجس بوجع : ااااه .. رجلى
( لسه ماسكها لو سابها هتقع ف الارض لانها محمله بجسمها كله عليه وف نفس الوقت لازم يسيبها عشان يطلع رجلها )
نرجس بعياط : نزلنى بسرعه رجلى مش قادره
محمود : حاضر ثوانى .. اهدى شويه
( بيفكر ينزلها ازاى من غير ما رجلها تتكسر ومتتوجعش .. يلاقى كرسي صغير وراه يجيبه برجله ويحطه جنب الكرسي اللى مزنوق رجلها فيه ويقعدها عليه براحه وهى مع اى حركه بتتوجع )
نرجس بعياط : ااااه براحه يا محمود رجلى بتوجعنى اوى
محمود : اهدى خلاص
( ينزل قدامها ع الارض ويحاول يطلع رجلها لان الكرسي مكعباته ضيقه شويه )
محمود : طب بصي حاولى تظبطى رجلك بالطول لانها مش هتطلع غير كده
( تحاول تعمل رجلها بس تصرخ من الوجع .. محمود يدخل ايده من تحت الكرسي ويعدلها رجلها وهى بتعيط جامد وبتزق ايده وهو بيهديها وبيعمل رجلها لحد ما تطلع .. يحط رجلها ع ركبته .. ويحاول يحركها وهى بتعيط بهستريه .. يقلعها الكوتش براحه ويعملها تمارين ع رجلها وهى مش بتبطل عياط )
محمود : طب هى كده فيها حاجه .. قومى اوديكى المستشفى
نرجس بتعب : لا ملوش لازمه
محمود : ملوش لازمه ايه بس .. انتى مش قادره تتحركى خالص .. اسندى عليا لحد ما ننزل للعربيه .. ف مستشفى قريبه هنا
نرجس بعياط : ماشي
( تمدله ايدها الاتنين وهو كان هيشيلها بس ترفض )
محمود : انا اسف بس هتقدرى تمشى !
نرجس : هحاول
محمود : اوك تعالى نطلع من الباب التانى عشان غاده متقلقش عليكى
نرجس : طب اندلها تيجى معايا
محمود : هتقلقيها ع الفاضي .. انا معاكى اهو وكلها نص ساعه ونيجى
نرجس : اوكى
( تحط ايدها ع كتفه وهو يمسكها من وسطها وهى برضو بتتوجع بس بتحاول تتماسك ع اد ما تقدر ومتحملش عليه .. يخرجوا من الباب ومفيش اسانسير ف الباب التانى .. تنزل اول سلمه تصرخ .. يرفعها من وسطها وينزلها وهى جنبها وجعها من مسكته .. ينزلها للعربيه وهو شبه شايلها ويروح المستشفى .. يدخل الطوارئ )
الدكتور : ايه اللى حصلها !
محمود : وقعت ع رجلها ومش قادره تحركها
الدكتور : تمام هنعملها اشعه .. اتفضل حضرتك ارتاح
( يقعد محمود والدكتور والممرضه ياخدها اوضه الاشعه يطلع عندها كسر .. يجبسولها رجلها )
الدكتور : كده تمام .. حضرتك حاسب ف الاستقبال تحت
نرجس : مينفعش تستنى شويه ع الحساب .. اكلم والدى يجى
الدكتور : الاستاذ موجود لو ف مقدرته يدفع هو
محمود : اكيد ثوانى وجاى
نرجس : استاذ محمود ميص...
يقاطعها محمود : ايه اللى بتقوليه دا يا استاذه .. مفيش بينا الكلام دا
( ينزل يحاسب وبعدها يطلع ياخدها ويسندها ويركبها العربيه يرجعوا الشركه .. ف الشركه .. غاده قاعده ع الكنبه ف اوضه ماجد وماجد قاعد ع مكتبه بيشتغل وهى ساكته .. يبصلها ماجد ويرفع حواجبه )
ماجد : انتى مبتشتغليش ليه ؟؟
غاده : جعانه
ماجد : ما تكلى
غاده : نسيت اجيب
ماجد : طب اتفضلى اشتغلى عقبال البريك
غاده : اوك 😑
( تفكر شويه وتيجى ف بالها فكره وبعدين تبصله )
غاده : ما تنزل تجيبلى
ماجد : نعم يا ماما !
غاده برقه : بالييييز
ماجد : لا انتى اتجننتى باين
( تقوم وتقرب ع المكتب )
غاده بابتسامه : باليزززز
ماجد : روحى شوفى شغلك وبطلى دلع مبياكلش معايا الكلام دا
( تطلع وتقعد ع المكتب جنبه )
غاده بدلع : يا مجودتى بقي ....
إرسال تعليق
يسعدنا تلقي اقتراحاتك أو تعليقك هنا