قصص رومانسية جريئة ممنوع دخول الأطفال

مرحباً بكم أصدقائي وأحبابي عاشقي القراءة والقصص مع رواية رومانسية جديدة للكاتبة المتألقة ميمى عوالى و التى سبق أن قدمنا لها العديد من الروايات علي موقعنا قصص 26 وموعدنا اليوم مع الفصل الخامس والعشرون من رواية فؤادة بقلم ميمى عوالى .

رواية فؤادة بقلم ميمى عوالى - الفصل الخامس والعشرون

إقرأ أيضا: حدوتة رومانسية

رواية فؤادة بقلم ميمى عوالى - الفصل الخامس والعشرون

 وقف جلال بجانب فؤادة و هى تحتضن سلوى فى وداع محمد و صديقه طبيب العلاج الطبيعى ، و بعد ان اختفت سيارتهم عن الانظار ، التفت جلال الى فؤادة و سلوى قائلا : يا ترى هتستضيفونى معاكم اليومين دول لحد ما نرجع سوا على العقيقة بتاعة بنت محمد ، و اللا اروح و ابقى ارجع لكم تانى

فؤادة : يا خبر يا استاذ جلال ، ده البيت بيتك ، ازاى تقول كده

سلوى : هتفضل معانا عشان عاوزة أوريك ازاى انا بقيت اعرف اطلع على شجرة التوت و انزل من عليها لوحدى … ماما علمتنى حتى شوف

لتسرع سلوى الى شجرة التوت و لكن جلال قال مسرعا ، لا يا سلوى احسن تقعى

سلوى : تعالى بس اقف جنبى و هتشوف انى مش هقع

فؤادة بعتاب لسلوى : و هو ده برضة اللبس اللى بنطلع بيه على الشجرة يا سلوى

لتضرب سلوى على مقدمة رأسها قائلة : يوووه نسيت … انا اسفة ، هروح البس بسرعة

لتسرع سلوى الى المنزل و تختفى عن اعينهم ، ليلتفت جلال الى فؤادة متسائلا بفضول : و هو الشجرة ليها لبس معين عشان تطلعوا عليه

فؤادة بخجل : ااه طبعا ، لازم تبقى مستورة ، ماينفعش تطلع بفستان

لينظر اليها جلال بنظرة لم تدرى معناها ، فهى نظرة لعدة مشاعر مختلطة ، ما بين الحب و الامتنان و الاعجاب فى ذات الوقت ، و لكن فؤادة احست بالخجل الشديد من نظرته و اعادت عينيها للاسفل ، و سرعان ما عادت سلوى اليهم بعد ان ارتدت بنطالا اسفل ردائها الطفولى و هى تقول : اهو يا ماما لبست بنطلون ، ياللا يا بابا تعالى

فؤادة بتشجيع : ما تخافش عليها ، بس روح فعلا اقف جنبها عشان تبقى متطمن عليها

جلال و هو ينظر لسلوى : طب استنى اما اجيلك

ليذهب اليها و يقف يراقبها و هى تتسلق الشجرة بسرعة و مهارة لم يتوقعها حتى جلست على احد فروع الشجرة من الاعلى

جلال ضاحكا : ازاى اتعلمتى تعملى كده و امتى بالسرعة دى

سلوى ضاحكة بصوت عالى ، و هى تقول : ماما كانت كل يوم بتعلمنى شوية كتير ، و مستنية ادهم ييجى عشان نعلمه هو كمان ، و نطلع نقعد كدة سوا

جلال بابتسامة : و يا ترى هتعرفى تنزلى بقى على كدة

سلوى بحماس : ااه طبعا ، استنى خليك واقف عشان اوريك

لتهبط سلوى وسط تحفز جلال لسقوطها فى اى لحظة ، و لكنها كما صعدت بسهولة ، هبطت ايضا و بكل يسر

و ما ان هبطت سلوى من على الشجرة حتى اسرعت بالقاء نفسها بين احضان فؤادة بسعادة و قالت : عاوزاكى بقى تصورينى و انا قاعدة فوق الشجرة و باكل التوت

فؤادة بحب : بس كده ، حاضر

جلال و هو يحاول مشاركتهم الحوار : و لما ماما دراعها يخف خالص ، تبقوا تطلعوا انتو الاتنين و اصوركم جنب بعض

لتصفق سلوى بسعادة و تقول : طب هتروح تركب معايا الحصان

جلال : ما تبقيش طماعة بقى ، خلى الخيل لبكرة ان شاء الله ، روحى انتى اتمرجحى شوية على ما اقعد استريح شوية انا و مامتك

لتذهب سلوى للعب و يجلس جلال و فؤادة يشاهدانها فى صمت و فؤادة مازال قلبها يرقص من وصف جلال لها بانها ام سلوى ، و كانت تتسائل بين نفسها ان كان سيستمر ذلك الوضع كذلك كثيرا ام ان للقدر رأى اخر ، حتى قال جلال بهدوء : شكرا

لتنظر فؤادة له بانتباه و تقول : شكرا على ايه

جلال : على كل اللى بتعمليه مع سلوى ، انا عمرى ماشفتها بالسعادة و الحيوية دى قبل كده

لتعيد فؤادة نظرها الى سلوى قائلة : سلوى بنت جميلة و رقيقة ، و فوق كل ده ذكية جدا و حنينة اوى ، يا بختك بيها

جلال بابتسامة : و يابختها بيكى ، من يوم ما ماتت امها و انا مش قادر اتعامل معاها ، و كنت حاسس انى هفضل كده طول عمرى ، كانت دايما امى تقوللى قرب من بنتك ، بلاش تبقى يتيمة الاب كمان و انت عايش على وش الدنيا ، بس ما كنتش بقدر اتعامل معاها من كتر احساسى بالذنب انى ما قدرتش الحق امها

فؤادة : بس مهما كنت عملت ، مافيش مخلوق يقدر يمنع او يأجل معاد الموت و لا الولادة ، الاتنين دول بالذات مافيش مخلوق يقدر يتدخل فيهم

جلال بابتسامة : رغم انى عارف الكلام ده كويس ، بس سيبت دوامتى تاخدنى و تحبسنى جواها ، لحد ما جيتى انتى و ظهرتى فى حياتنا

ليعتدل جلال و ينظر لفؤادة و هو يكمل حديثه فقال : صدفة ظهورك فى حياتى غيرت فيا حاجات كتير اوى يا فؤادة ، و اولهم علاقتى بسلوى

سلوى اللى اول واحدة لفتت نظرى ان انتى و هى ظروفكم واحدة ، اول مرة حكيتى لامى حكايتك ، و ماكناش لسه نعرف عنك اى حاجة ، و لما امى خرجت حكتلنا كل اللى انتى حكيتيهولها لقيت سلوى بتقول بزعل : يعنى هى كمان ماعندهاش ماما زيى

لاول مرة وقتها كنت احس اد ايه سلوى حاسة بيتمها رغم وجود امى و اخواتى و خالتها اللى ما اقدرش انكر ابدا انها كانت بتهتم بيها جدا

يومها خفت على سلوى لما سمعت حكايتك ، رغم الفرق الشاسع اللى بين اخواتى و اللى حكيتيه عن عمك وقتها ، بس لقيت برضة فرق شاسع من اللى عمله معاكى ابوكى و اللى انا بعمله مع سلوى

يومها بينى و بين نفسى قررت انى احاول اقرب من بنتى على الاقل تفتكرنى بذكرى حلوة بعد موتى

لتقول فؤادة بجزع : بعد الشرعليك ، ليه بتقول كده

ليبتسم جلال قائلا : تصدقينى او قلتلك انى كنت بتمنى الموت فى كل لحظة لحد ما قابلتك

لترفع فؤادة وجهها اليه بفضول فيكمل قائلا : كنت عايش زى الالة ، حياتى كانت كلها عبارة عن روتين ممل و مميت ، لكن كنت دافن نفسى فيه بارادتى الكاملة لحد ما دخلتى حياتنا

ما انكرش انى فى الاول ، كنت بعتبر وجودك فى حياتى مجرد انتقام من الهلالى ، او تكدير ليه ، لكن اول ما حسيت اني جبت حق مراتى منه ، ابتديت انى احس بحاجة جوايا بتتغيرشوية بشوية ، حسيت انى مسئول عنك ، لقيتنى فجأة بغير عليكى حتى من اخوكى و من اخواتى ، كنت بستمتع جدا و انتى واقفة قدامى تعترضى على حاجة قلتها او عملتها و انتى بتناطحينى كلمة بكلمة ، كنت بتمتع و انا شايفك بتدورى بعنيكى و انتى بتفكرى فى كلامى و فى الرد اللى هترديه عليا ، فى الاول ما كنتش فاهم و كنت بتعصب عليكى من غير ما افهمك سر عصبيتى بس ده كان لان انا نفسى ما كنتش فاهم

فؤادة و دقات قلبها تتسارع بشدة لدرجة اثرت على نبرة صوتها : و ايه هو اللى ما كنتش فاهمة

جلال : ان مش بس سلوى اللى حبيتك و اتعلقت بيكى ، انى لما كنت بركز مع كلامك و انتى بتدافعى عن حقك ، ما كانش مجرد اعجاب بشجاعتك ، و انك وقت ما كنتى بتحاولى تقنعى محمد انه يصلح علاقته بابوه رغم كل اللى حصل لك بسببه ، ما كانش مجرد اعجاب بمبادئك

فؤادة : اومال كان ايه

جلال بحب : كان حب يا فؤادة ، ايوة يا فؤادة ، انا فجأة لقيت نفسى بحبك ، مش هكدب عليكى و اقول لك انى ما قاومتش حبك ده ، و لا انى ماكدبتوش و حاولت ادفنه جوايا ، بالعكس انا عملت كل ده ، بس لقيت انى حبك جوايا اقوى من كل ده ، اليومين اللى غبتهم عنك خلونى احس ان فى حاجة كبيرة ناقصانى … لقيتنى بندهلك جوايا و اقول لك وحشتينى ، لقيتنى مش هقدر انى اخرجك من حياتى تانى ، لانى ساعتها هبقى بنزع قلبى من جسمى بالكامل ، لقيتنى مش هقدر ارجع زى الالة اللى كنت متعايش معاها قبل كده ، اللى داق العسل مش سهل انه يرجع للمر من تانى

لتغمض فؤادة عينيها بشدة و هى تحاول السيطرة على انفاسها المتلاحقة ، و لكنها لم تستطع السيطرة على بعض العبرات التى هربت من بين جفنيها فيظن جلال لوهله انها دموع الحزن او الرفض فيقول بخفوت : انا اسف لو كنت ضايقتك للدرجة دى

لتحرك فؤادة رأسها نفيا و هى لازالت مغمضة عينيها قائلة بخفوت : انت ما ضايقتنيش

جلال بفضول : اومال دموعك دى ليه

فؤادة و هى تحاول منع صوت نشيجها و لكنها لم تستطع : كنت مرعوبة من اليوم اللى هتقوللى فيه خلاص كده ، التمثيلية خلصت ، كنت مرعوبة من اليوم اللى هتاخد فيه سلوى من حضنى و تقول لى انها مش من حقى ، مرعوبة من اليوم اللى هتخرجنى فيه من حياتكم و ارجع لوحدى من تانى بعد ما اتعودت انى ابقى وسطكم و تحت جناحكم

ليفترب جلال منها و يمد يده ليضمها اليه بهدوء خوفا على كتفها و يقول بحنان : و لو قلت لك ان انا اللى كنت مرعوب من كل ده اكتر منك

و قبل ان ترد فؤادة وجدوا سلوى تهبط من ارجوحتها و تأتى اليهم مسرعة و هى تقول بلهفة : هى ماما بتعيط ليه ، هى ايدها بتوجعها تانى

ليمد جلال يده الاخرى لسلوى ليضمها الى صدره مثل فؤادة و يقول : لا يا حبيبتى ، دى بس ماما فرحانة اننا هنفضل مع بعض على طول

سلوى بفرحة : بجد يا بابا

جلال بابتسامة : بجد يا حبيبتى ، ياللا روحى كملى لعب

و عندما عادت سلوى لارجوحتها ، حاولت فؤادة الخروج من تحت جناح جلال ، و لكنه اعادها اليه مرة أخرى و قبل رأسها و قال : افهم من كلامك اللى انتى قلتيه ده من شوية ، انك موافقة اننا نكمل حياتنا سوا

و لكن فؤادة لم تستطع الرد خجلا ، و عندما طال صمتها قال جلال : انا مش هغصب عليكى ابدا باى حاجة ، و لا هستعجلك ، انا عارف ان الطريقة اللى اتجوزنا بيها بعيدة تماما عن احلام اى بنت

اكيد كان نفسك يتعمل لك فرح و تحسى انك عروسة و تفرحى زى كل البنات ، و انا مش هبخل عليكى بده ….. لو وافقتى انك تكملى حياتك معايا ، هنعمل فرحنا مع عارف و نهاد … ايه رأيك

لتعتدل فؤادة و تقول : و مامتك و اخواتك هيقولوا ايه ، و عمى و …..

جلال ضاحكا : بس بس ، ده انتى شوية شوية و هتقولى ام ابراهيم هتقول ايه ، بس عموما يا ستى ماتقلقيش ، وافقى انتى بس و انا هتصرف

فؤادة : ايوة يعنى هتتصرف هتقول لهم ايه

جلال : هقول لهم ببساطة ان ظروف جوازنا خلتنا مالحقناش نفرح كويس ، فهنفرح من تانى معاهم

فؤادة : و تفتكر عمى هيقتنع بالكلام ده

جلال : اسمعى يا فؤادة : لازم تعرفى ان اهم حاجة و الواقع اللى مفروض على الكل ، انك فعلا مراتى ، و ان ما فيش حد ابدا مهما كانت صفته له الحق انه يتدخل بيننا .. انتى فاهمانى

فؤادة و قد انتشت اوردتها بسماع وصفه لها بزوجته و التى اقرها كواقع مفروغ منه لا تراجع فيه فقالت بابتسامة : ايوة ..فهماك

جلال : و كمان على ما ييجى وقتها يكون كتفك و دراعك بقوا تمام ، و انا بنفسى اللى هساعدك على التمارين بتاعتك كل يوم

فؤادة بخجل : انا هعرف اعملها لوحدى

جلال : لا طبعا .. الدكتور قال فى الاول لازم حد يساعدك عشان ما تحمليش عليها

فرادة باستيلام : ان شاء الله ربنا ييسر الاحوال

جلال : يبقى تجهزى نفسك اننا هنحدد معاد فرحنا فى عقيقة بنت محمد ، زى ما عارف بلغنى انه هيتفق مع عمك يومها على معاد فرحهم

فؤادة : هم هيتجوزوا على طول كده من غير فترة خطوبة الاول

جلال بخبث : ايوة يا ستى ، اصل عارف ما بيحبش يضيع وقته ، اكتر حاجة بتعجبنى فيه انه دايما محدد اهدافه و بيشتغل عليها بضمير

فى منزل سالم …. كان سالم يجلس بغرفته مع ام نهاد التى تقول : عارف عاوز يحدد معاد للجواز

سالم : تقصدى الشبكة

ام نهاد : لا ، الجواز ، عاوز يعمل كله على بعضه ، و لو عاوز الحق ، طالما انه ابن حلال و كويس و جاهز ، يبقى لزومه ايه التاخير

سالم : ايوة ، بس لسه ما قالش هيقعدوا فين

ام نهاد : هو قال انه عنده شقة فى كفر عصام ، و عنده زى شقة صغيرة فى بيت ابوه ، و قال لنهاد تختار عاوزة تقعد فين ، عشان تنقى العفش على اساسه

سالم : و هو شافها فين و قال لها الكلام ده

ام نهاد بحذر : هو كلمها فى التليفون و قال لها

سالم بفضول : و هى بقى قالت له ايه

ام نهاد : قالت له لازم اخد رأى بابا و ماما الاول

سالم : اممم ، و بعدين

ام نهاد : ابدا ، قال لها خدى رأيهم و اللى هتقولوا عليه هعملهولكم ، و طلب منها تستأذنك انه يتفق معاك على كل حاجة يوم عقيقة زهرة

سالم برضا : كويس انه فاهم الاصول ، بس بلغى بنتك انها تقصر معاه فى الكلام لحد ما يبقى فى بينهم حاجة رسمى

ام نهاد : من غير ما تقول ، ما انت عارف نهاد ، مالهاش فى مواويل البنات دى من اصله

سالم : طب روحى بقى هاتيلى زهرة لما اقعد معاها شوية قبل ما انام

فى غرفة محمد ، كانت نهاد و سلمى تجلسان بصحبة عايشة و هما يحاولان مساعدتها فى تغيير ملابس الصغيرة ، و عند دخول ام نهاد و رأت ما يفعلون : هو انتو بتعملوا ايه

عايشة بضحك : سلمى بتضب اغراض الاصغيرة ، و نهاد بتفركشها

نهاد بضجر : انا عاوزة السالوبيت الابيض اللى جيبتهولها عشان البسهولها و مش لاقياه

لتميل ام نهاد و تحمل الصغيرة بحنو و هى تعدل من هندامها : انا لسه غسلاه الصبح ، و بعدين ما كانش سلوبيت جيبتيه عاوزاها تفضل لابساه على طول ، دى يا بنتى بتغير هدومها مرتين تلاتة فى اليوم

نهاد : خلاص ، هبقى اجيبلها تانى بكرة

عايشة : و الله مافى لزوم ، الاصغيرة راح تكبر بسرعة ، و راح يصغروا عليها و ما عم تستنفع بيهم .. حرام

ام نهاد : صح يا نهاد ، مراة اخوكى عندها حق ، اصبرى لما تجيب شهرين حتى ، او لو حبيتى تجيبيلها حاجة ماتجيبيش حديثى الولادة هاتى اكبر شوية

و عندما اتجهت ام نهاد بالصغيرة الى خارج الغرفة صاحت نهاد باعتراض قائلة : ايه ياحاجة انتى واخداها من وسطنا كلنا كدة و رايحة على فين

ام نهاد بتحدى : ابوكى عاوز يقعد معاها شوية قبل ما ينام .. ايه .. ابعتهولك يستأذن منك

نهاد و هى تحك رأسها من الخلف : انا مش عارفة انتى بقيتى تقفشى بسرعة ليه كده ، اتفضلى حضرتك و لو تحبى اوصلهالك لحد عنده و الله

لتتركها والدتها و تتجه لغرفتها ، و تضحك سلمى قائلة : انا مش فاهمة الناس اللى دايما بتحرج نفسها دى

نهاد بغيظ : ما تبس انتى ، ما تخلينيش اتكلم

سلمى و هى تخرج لسانها : و هتتكلمى تقولى ايه بقى

نهاد بمكر : ابدا يا حبيبتى ، كنت هسألك على التبرعات الانسانية اللى بتعمليها ، و انى عاوزة انضم للنشاط الاجتماعى بتاعك

لتعتدل سلمى باضطراب و يبهت لونها بشدة و تقول بارتباك : ااانا نسيت ان عندى محاضرات بدرى ، و عاوزة اروح احضر نفسى

لتستدير للخروج من الغرفة بسرعة لتصطدم بمحمد الذى يقول بمرح : ااى ، ايه با بنتى ده ، قطر معدى ، ما بالراحة شوية

و لكن سلمى لا ترد باى كلمة و تتجه الى غرفتها ، ليقول محمد : هى مالها

عايشة بسرعة : ابدا حبيبى ، راحة تجهز حالها لجامعتها بكير

محمد و هو ينظر للفراش : ايه ده .. بنتى فين

نهاد و هى تغمز بعينيها بمرح : امك وديتها لابوك عشان ياخد الجرعة قبل ما ينام

ليخبط محمد اخته على رأسها من الخلف قائلا : يا بت احترمى نفسك و انتى بتتكلمى ، جرعة ايه دى اللى ابوكى هياخدها

نهاد بضجر و هى تدلك رأسها : يا اخى اتجوزت و خلفت و لسه ايدك مرزبة زى ما هى ، ثم نظرت الى عايشة و هى تقول : بتعملى معاه ايه ده الله يكون فى عونك

محمد بسماجة : و يكون فى عون الغلبان اللى حظه وقعه فيكى

نهاد و هى تدعى الغرور : و هو كان يطول

محمد و هو يطردها خارج الغرفة : اهو طال ياختى ، ربنا يستر و ما يرفعش علينا بعد كده قضية غش تجارى

ليجدوا والدتهم عادت بزهرة فى احضانها و قالت بعد ان سمعت مناغشتهم لبعضهما البعض : مالكش انت دعوة ، هو عارف هبلها و راضى بيه

لينفجر محمد ضاحكا و هو يخرج لسانه لنهاد التى نظرت لامها و قالت بغيظ : نفسى حتى تعاملينى زى ما الخنفسة بتعامل عيالها ، للدرجة دى مش محصلة فى عينك حتى خنفسة

محمد من بين ضحكاته : و يا ترى بقى ام الخنافس بتعمل ايه مع ولادها الخنافس

نهاد : ما سمعتش المثل اللى بيقول .. خنفسة شافت ولادها على الحيط قالت لولى و متعلق فى خيط

محمد و هو يقبلها بعنف من وجنتها مداعبا اياها : ده انتى احلى لولاية فى اللولى كله

و عندما عادت نهاد الى غرفتها وجدت سلمى قد وضعت نفسها بالفراش لتجلس نهاد بجوارها و هى تزيح عنها الغطاء و تقول : انا عارفة انك صاحية ، اتعدلى عشان عاوزة اتكلم معاكى

سلمى : انا عندى محاضرة بدرى و عاوزة انام يا نهاد اجلى الكلام لبعدين

نهاد : اتعدلى يا سلمى لانى مصممة نتكلم

لتعتدل سلمى بتأفف و لكنها لا ترفع عينيها الى اختها و تقول : ادينى اتعدلت ، عاوزة تقولى ايه

نهاد : انا بس عاوزة اسألك … انتى شايفة ان اللى انتى بتعمليه ده صح

سلمى بخفوت : انا ما عملتش حاجة غلط

نهاد : يمكن لحد دلوقتى ، لكن و اخرتها

سلمى بحزن : مش عارفة

نهاد : حبيتيه

لتنخرط سلمى فى البكاء و هى تقول : و ايه الفايدة بس

نهاد بشفقة : و لما انتى عارفة ده ، ليه بتعذبى نفسك بايدك يا سلمى

سلمى : مش قادرة يا نهاد ، عمرى ما اتصورت انى اقابل بنى ادم بالنبل ده ، طول عمرى اسمع عن ناس كتير بيدخلوا الطب عشان يبقوا دكاترة كبار و يتشهروا و يكبروا و يتغنوا ، و رغم انى طول عمرى اسمع ان الطب رسالة سامية لكن عمرى ما شفت حد بيطبق الرسالة دى بحذافيرها غيره

نهاد : طب احكيلى من الاول ايه اللى طور الموضوع كده

سلمى : فى البداية خالص سمعت ماجدة اللى بتشتغل عند فؤادة و هى بتحكى لام ابراهيم عن اللى عمله مع امها ، عجبنى اللى عمله ، عجبنى حب بنته و تعلقها ببه و حنيته عليها و هو طول الوقت واخدها فى حضنه من غير ما يزهق و لا يتعصب ، استغربت لما عرفت انه مطلق ، قلت فى بالى مين دى اللى تضحى براجل زيه ، و رجعت قلت يمكن تكون المظاهر خداعه

لحد ما حصل اللى حصل فى الكلية اول يوم فى الدراسة بعد اجازة نص السنة

نهاد : و ايه اللى حصل

واحدة صاحبتى ما جاتش الكلية رغم اننا كلنا كنا متفقين اننا هنتقابل اول يوم ، و لما سألنا عليها عرفنا ان باباها تعب فجأة و لما طلبوله الاسعاف جت ونقلته المستشفى اللى بيشتغل فيها

و لما عرفنا قلنا واجب اننا نزوره ، و لما روحنا لقيناه واقف قدام الاوضة مع اخو صاحبتى اللى كان منهار لانه عرف ان ابوه عنده انيميا حادة ونقص شديد فى الصفايح الدموية و اللى الكبد بيكسرها باستمرار بسبب حالة التضخم الشديدة اللى فيه و ان حالته متأخرة ، و هم كلهم اتفاجئوا بده لان ابوهم طول عمره كان وسطيهم وما اشتكاش ابدا ، و عرف ان فصيلة دم ابوه نادرة و مش موجودة و لقيت حسين بيطبطب عليه و يقول له .. وحد الله ، و بدل ما تنهار كده انا هقول لك على الاماكن اللى ممكن تسأل فيها على البلازما الى محتاجيينها و ان شاء الله هتلاقى ، وعلى ما تلاقى انا فصيلتى زى باباك بالظبط و هتبرعله على ما انت تتصرف

لقيت اخو صاحبتى بيبص له بذهول و هو مش مصدق و كل اللى حسين عمله انه زقه بهزار و قال له .. انت لسه هتتنح ، ياللا ياعم عشان اكتبلك العناوين اللى هتروحها ، و اخده تحت دراعه و راح بيه على مكتبه

و قبل ما نمشى من هناك ، كان فعلا اتبرع بدمه ، و خلى التمريض يعلقوه لابو صاحبتى

نهاد : و شافك هناك ، اخد باله منك يعنى

سلمى : ايوة ، لما كان رايح يبص عليه لقانى قاعدة برة معاهم ، لقيته اتخض و جه جرى عليا و سالنى انا موجودة ليه ، و لما شرحت له ، اتطمن و قاللى انى لو احتاجت اى حاجة اروح له على طول

و لما روحت زرتهم تانى مرتين كمان ، شفته ازاى بيتعامل مع الناس ، شفت الناس اد ايه بتحبه بجد ، شفت و سمعت دعوات الناس ليه بصدق من قدامه و من وراه

يتحب يا نهاد ، صدقينى يستاهل انى احبه

نهاد بشفقة : طب و اخرتها ايه بس يا سلمى

سلمى : مش عارفة

نهاد : طب و ايه حكاية الخدمة المجتمعية دى بقى ، و مين اللى اقترحها عليكى

سلمى : ده نشاط تبع الكلية ، و اول ماعرفت انهم بيروحوا عنده المستشفى انضميت لهم ، ما بنعملش حاجة وحشة ، احنا بنزور العيانين اللى مالهمش حد ، بنتبرع بالدم ، و بنحاول نساعد المرضى المتعسرين ماديا ، لينا زمايل بيحاولوا يعملوا لهم علاج على نفقة الدولة او يلموا لهم تبرعات ، و كمان بيتواصلوا مع صيدليات معينة بتتبرع بادوية من عندها

نهاد : انا عارفة يا حبيبتى ان كل دى حاجات جميلة جدا ، بس كان هيبقى ثوابها اعظم لو كنتى بتعمليها لوجه الله ، لكن …..

سلمى : و الله انا لما بعمل اى حاجة بعملها بنية خالصة لله ، و بعدين احنا بنروح اماكن كتير غير عنده ، لكن مش هنكر انى ببقى رايحة عنده و انا نفسى اشوفه

نهاد : طب هو انتى حاسة بحاجة من ناحيته ليكى

سلمى : مش عارفة ، هو بيتعامل معايا برقة شديدة ، بس اعتقد ان ده طبعه

نهاد : عموما يا سلمى انا اتكلمت معاكى لانى خايفة عليكى ، و بعترف انى مش خايفة عليكى من حسين لان حسين فعلا انسان مهذب و اخلاقه عالية جدا ، لكن خايفة عليكى من ظروفه ، يعنى تفتكرى مثلا لو حسين بيبادلك نفس مشاعرك دى ، ان بابا ممكن يوافق عليه و هو مطلق و عنده طفلين

سلمى بحزن : مش عارفة يا نهاد

نهاد: كل اللى هقدر اقولهولك ، انك لازم تمنعى نفسك عن المرواح عنده ، على الاقل تعلقك بيه ده يمكن يهدى شوية و مع الوقت يمكن تنسيه

سلمى باهتمام : هو انتى عرفتى ازاى

نهاد : عرفت بالصدفة ، لما لقيت عارف بيسالنى ان كنت مشتركة فى اى نشاطات مجتمعية زيك و اللا لا ، و لما لقيت انك مخبية عننا كلنا ابتديت افهم

سلمى : اوعى يا نهاد تجيبى سيرة اى كلمة من الكلام ده قصاد عارف

نهاد بابتسامة : انا هبلة ااه ، بس مش للدرجة دى

*********************

إلي هنا ينتهي الفصل الخامس والعشرون من رواية فؤادة بقلم ميمى عوالى
تابع من هنا: جميع فصول رواية فؤادة بقلم ميمى عوالى 
تابع أيضا: جميع فصول رواية الفريسة والصياد بقلم منال سالم
تابع من هنا: جميع فصول رواية اماريتا بقلم عمرو عبدالحميد
تابع أيضاً: جميع فصول رواية انتقام اثم بقلم زينب مصطفى
تابعوا صفحتنا على الفيس بوك للمزيد من روايات مصرية كاملة
اقرأ أيضا: رواية شرسة ولكن بقلم لولو طارق